Karamanda ki Hakim'den Muammer Baran Makalesi
Yayınlanma:
Karaman Adliyesinde görev yapan bir hakimin Muammer Baran hakkında yazdığı makale facebook'ta beğeni rekoru kırıyor
Karaman'lıların gönlünde taht edinen Muammer Baran'ın ölümünden yıllar geçmesine rağmen hala hafızalara canlılığını tutuyor. Karaman adliyesinde görev yapan Erdoğan Çiçek adında ki Hakimin Muammer Baran adına yazdığı şiir ise sosyal paylaşım sitelerinde beğeni rekoru kırıyor.
Hakim Erdoğan Çiçek'in Muammer Baran için yazdığı o makale;
Muammer Baran..
Bu dünyadan kırkbeş yıl önce göçen bir adam, yetmiş yıl önce göçen bir kadının mı çocuğudur, yoksa başka birinin mi? Böyle bir sorunumuz vardı. Tüm günümüzü Karaman şehir mezarlığında geçirdik, bundan sebep. Muammer Baran ' ı orda gördüm. Kırmızı güller arasındaydı.
Öğrendim ki, kırmızıyı çok severmiş.
Şakırgün, hisli adam. Zabıtlara can verir. Bir çocuk Hikmet 'den bir dize söylerse gözlerine yaş yürür. Muammer abinin gülleri mi soluyor ne, dedi kendi kendine, su verdi de, anlattı biraz biraz.
Muammer Baran,şehrin saklı tarihiymiş, hafızasıymış. Ona dair hatırası, söyleyecek sözü olmayan insan yok gibiymiş şehirde. Zeki Müren'den daha güzel söz söylermiş. Tam bir zarafet timsaliymiş. Tamamen kırmızı giyinirmiş. Kırmızı makyaj yaparmış.
Hikayesine dair farklı rivayetler var.
Pilot olduğunu, uçak kazası yaptığını, akıl zayıflığının bu nedenle başladığını söyleyen de var, askerken atladığı paraşütün açılmadığını, kırılışının böyle başladığını söyleyen de. Bazılarıysa Fransızca öğretmeni olduğunu söyler. Dokuz yabancı dil bildiğini söyleyenler bile vardır.
Bunlar ne kadar rivayetse aşağıdakiler o kadar gerçek.
Kırmızı kıyafetiyle on yıllarca Karaman sokaklarında gezinmiş. Herkese güleryüz göstermiş. Küçük çocuklara mızıka çalmış. Lise talebelerinin matematik problemlerini çözmüş. Okul duvarlarından içerdeki çocuklarla yabancı dil konuşmuş. Aşka geldiğinde, meydanlarda şiirler söylemiş. Nerde bir İstiklal Marşı duysa, hemen esas duruşa geçmiş.
Hatta Don Kişot 'un Dulcinea del Toboso'su gibi, onun da bir Semiha'sı varmış. Ona şiirler, mektuplar yazmış.
Yattığı yerden yazmaya devam ediyor gibiydi hala.
Diğer mezarlar sadece ailelerini ilgilendirir . Onunki tüm şehri.
Muammer Baran Karaman'ın ruhu olmuş.
Ona deli denmesi Karaman'a zul gelmiş. Kimse deli dememiş. Ama o, oğluna, deli Muammer'in oğlu demesinler diye, Hasan bey şeklinde hitap edermiş.
29 Nisan 2004 tarihinde sonsuzluğa uçtuğunda, tüm şehir uğurlamaya gelmiş. Şimdi adını taşıyan bir park, parkta da bir heykeli var.
Tüm gün şehir mezarlığındaydık. Tüm gün şehir mezarlığında olmaktan mutlu değildik.
Şimdi ise mutluyuz.
Muammer Baran, bizim de Muammer abimiz oldu çünkü.
Hatırası önünde saygıyla eğiliyoruz.
Gündem
